ผมมีความรู้สึกไม่ดีกับครอบครัวโดยเฉพาะ พ่อ ซะเท่าไหร่
เหตุที่เป็นแบบนี้ มันมีเหตุครับ(!?)
ผมไม่ปฏิเสธหรอกว่าตัวผมนั้นมี "อคติ" กับผู้เป็นพ่อ เหตุที่เป็นแบบนี้ ส่วนหนึ่งมาจาก พ่อผมเคยบอก "ให้ผมไปตายซะ" ในวันที่ผมป่วยและไปเรียนไม่ไหว ผมรู้สึกว่ามันแรงเกินไปนะ แม้ว่าผมจะรู้อยู่แล้วว่า พ่อกำลังอารมณ์เสียตอนทะเลาะกับแม่อยู่......
แต่ผมคิดว่ามันเกินไป!!
อีกส่วนหนึ่งมาจาก การที่พ่อผมมีภรรยาน้อย (โคตรสุภาพ) ซึ่งบุคคลในฐานะดังกล่าวเป็นบุคคลที่ใกล้ตัว และอยู่ในครอบครัวของผมด้วย
ผมคิดว่า ไม่แปลกหรอกที่ผมจะอคติอะไรมากมายขนาดนี้ ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อ ณ เวลานี้แทบจะไม่เหลืออะไรให้อาลัยเท่าไรนัก
วันที่พ่อผมป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล ผมก็มีตกใจและใจหายอยู่ แต่ไม่ได้เยอะมาก
คงเป็นเพราะผมเคยทำใจเรื่องของความตายและมีอคติอยู่ในภาวะเดียวกันด้วย
ตัวผมเกลียดและชิงชังมาก จนถึงขนาดปฏิญาณตนกับตัวเองว่า จะไม่ทำอะไรน่าเกลียดแบบที่พ่อทำเด็ดขาด และจะไม่มีภรรยาน้อยเหมือนอย่างที่พ่อทำ
การอคติของผมในสายตาของคนส่วนมาก (แทบจะหมดทั้งโลกเลยก็ว่าได้) อาจจะมองว่า ผมเป็นคนอกตัญญู เป็นลูกทรพี
แต่อย่างน้อยไอ้เรื่องแบบนี้ มันก็ทำให้ผมทำตัวที่ดีในแบบที่ผู้ชายทั่วๆ ไป เค้าทำกันไม่ได้
