ความอดอยาก

ผมรู้สึกเหนื่อยล้ากับ "ความอดอยาก" ของตัวเองมากเลยนะ

จึงกำเนิดคงเกิดจากการที่ผมกู้เงินให้แม่ไปใช้หนี้
ซึ่งมุมมองของหลายๆ คน คงมองว่า มันดีแล้วที่เป็นคนกตัญญู แต่กับผมแล้ว มันไม่ใช่!!

ก่อนผมตัดสินใจกู้เงินมา ผมลองถามแม่ว่า มีหนี้อยู่แค่ 15,000 บาท จริงหรือไม่ คำตอบของแม่ ณ ตอนนั้น คือ ใช่
ผมก็เลยลองถามตัวเองดูหลายๆ ครั้ง ก่อนตัดสินใจเองว่าจะกู้เงิน ซึ่งเป็นเงินในระบบ(สหกรณ์) ให้แม่ไปใช้หนี้ซะให้หมด แม่จะได้ไม่ต้องมีหนี้สินอีก จะได้สบายตัวแกซะที และผมก็หวังให้แม่ช่วยเรื่องอาหารการกินด้วย เพราะถ้าผมกู้มา เงินไม่พอแน่นอน

ผมคิดไว้อย่างนั้น......
และผมคิดผิด!!

พอกู้เงินให้แม่ และใช้หนี้ไป สิ้นเดือนต่อมา แม่ยังบ่นเรื่องหนี้อยู่อีก
ผมก็เอะใจเลยถามแม่ว่าไอ้ที่ให้ไป เอาไปใช้หนี้เค้าหรือยัง

แม่อิดออดจะไม่ตอบ จนผมถามเยอะๆ ก็ได้คำตอบว่า
ที่ให้มาเอาไปใช้แล้ว แต่เป็นหนี้ของน้องซึ่งแม่ช่วยเหลือน้ององยู่ และแม่ยังมีหนี้ที่อื่นอีก

ผมงี้หมดแรงเลย ทำไมแม่ทำกับเราอย่างนี้
ก็ถามแม่ว่าจะช่วยเรื่องค่าข้าวตอนเย็นได้ไหม คำตอบคือ ไม่ได้ เพราะแม่เงินมีไม่พอ

รู้สึก "น้อยใจ" และ "แค้นใจ" ไม่น้อย ที่แม่ไม่บอกความจริง
แถมแม่ยังไปช่วยน้องชาย ทั้งๆ ที่หนี้สินของมัน
มันก็ทำตัวเองแท้ๆ

ผมคงต้องอดทนอีกซักระยะใหญ่ๆ เลย กว่าที่ผมจะใช้เงินกู้หมด ก็เดือน ก.พ.

คงต้องเหนื่อยอีกหลายเดือนอยู่ กว่ามันจะจบสิ้น
ได้แต่พูดอยู่ในใจลึกๆ ข้างในว่า เหนื่อยเหลือเกิน......